Hoe ziet een tarantula-spin eruit
inhoud
-
- Tarantula spider
-
- Zuid-Russische tarantula
-
- Zuid-Russische tarantula
Met de woorden: de spintarantula, de bewoner van de Engelssprekende ruimte presenteert meestal een enorme tarantula. Inwoners van de zuidelijke regio's van de voormalige USSR herinneren zich onmiddellijk aan grote grijze spinnen van het geslacht Lycosa, die gaten graven in de droge steppen van Zuid-Oekraïne, de Krim en het Krasnodar-gebied. Nu zullen dezelfde associaties ontstaan onder de burgers van Wit-Rusland en inwoners van meer noordelijke regio's van de Russische Federatie. Vanwege het broeikaseffect of om andere redenen, maar de populatie van de Russische Russische tarantula in Rusland heeft zijn habitat aanzienlijk uitgebreid.
verschijning
Voor een niet-specialist in foto's en beschrijvingen is het moeilijk om te bepalen tot welke soort deze persoon behoort. Voor een specialist in de afwezigheid van een bekende grootte in een foto van een onderwerp (bijvoorbeeld een luciferdoosje) en een ongemakkelijk perspectief, is het bepalen van het type ook geen gemakkelijke taak. Alle wolven spinnen zijn vergelijkbaar met elkaar en verschillen in grootte en habitat. De bekendste zijn de Zuid-Russische en Apulische vogelspin.
Het is het gemakkelijkst voor een leek om volwassen individuen in grootte te onderscheiden: de lichaamslengte van Zuid-Russisch is 2,5-3 cm, en die van de Apulische is 7 cm.
Tip!
Onder Zuid-Russisch zijn er personen aanzienlijk groter dan de aangegeven maten.
Kleurentarantula roodachtig grijs. Het lichaam is bedekt met dikke haren. Er zijn lichte kleurverschillen, waardoor twee soorten in een foto van een tarantula-spin onder een bepaalde hoek te herkennen zijn. In de Zuid-Russische "skullcap" op het hoofd - een klein donker vlekje. Maar de spin moet precies van bovenaf worden gefotografeerd, zodat je deze "dop" kunt zien.
Tip!
De koninklijke baviaanspin is geen tarantula en behoort tot Pelinobius. Dit is een tarantula. Niet de grootste in zijn groep, maar de kampioen in grootte in Afrika.Omdat deze tarantula sterk lijkt op echte tarantula's en alleen in bruine kleur verschilt, wordt hij vaak verward met vertegenwoordigers van het geslacht Lycosa. De baviaan is zelfs inferieur aan de Apulische tarantula in lichaamslengte, daarom is het ook onmogelijk om de grootte van een spin als een tarantula te bepalen.
Verwarring wordt toegevoegd door het feit dat in het Engels tarantula's alle grote, niet-wevende spinnenwebben worden genoemd.
structuur
Extern zijn tarantula's niet fundamenteel verschillend van andere spinnen. Maar hun interne structuur is primitiever dan die van meer "hogere" soorten.
Het hoofd van de tarantula in de "lege", alle interne organen bevinden zich in de buik. Aan de voorkant van de cephalothorax zijn er 8 ogen. De verdeling van de gezichtsorganen is ongelijk:
- onderste rij 4 kleine ogen;
- medium - 2 groot;
- top - 2 klein.
De laatste bevinden zich aan de zijkanten van de cephalothorax, waardoor vertegenwoordigers van Lycosa ongeveer 360 ° kunnen zien. De visie van Tarantula is zeer goed ontwikkeld, omdat deze spin 's nachts jaagt.
Er zijn 5 paar ledematen op de cephalothorax. Het eerste paar ledematen veranderde in krachtige chelicerae, waarmee de tarantula door de schaal van prooi bijt.Het tweede paar - pedipalps, helpt om prooi te grijpen en vast te houden. Bij de man is het ook een voortplantingsorgaan, waardoor zijn pedipalpen meer ontwikkeld zijn dan bij de vrouw. De overige 3 paren zijn voor beweging.
Op deze drie paren zijn er dunne zintuiglijke haren die functioneren als tast- en gehoororganen. Door de haartjes hoort de spin naderend gevaar of prooi. Dit is waar de overeenkomst tussen verschillende soorten vogelspinnen van het geslacht Lycosa eindigt. Vanwege de verschillende habitat- en klimaatomstandigheden komen de levensstijlen en fokdata van deze spiders niet overeen.
Interessant!
In de terraria van nieuwkomers kun je meestal de Zuid-Russische tarantula vinden, als het meest pretentieloze en goedkope uitzicht van alle Lycosa. Maar zelfs rekening houdend met het feit dat de maximale prijs van een tarantula van deze soort slechts $ 28 is, zal dit resulteren in een aanzienlijk bedrag als de spinnen snel sterven. Zelfs met de aankoop van jonge vogelspinnen op de leeftijd van 3-4 maanden. Deze spiders kosten slechts $ 122.
Zuid-Russische tarantula
De Latijnse naam van de soort is Lycosa singoriensis. De generieke naam van de vorm "Mizgir." Er is ook de naam "earth spider", die Lycosa singoriensis heeft ontvangen vanwege zijn levensstijl. Geeft de voorkeur aan leven in een droog klimaat.
Habitatgebieden:
- woestijn;
- halfwoestijn;
- steppe;
- bos-steppe (minder vaak).
Het komt niet voor in de buurt van grote watermassa's, omdat het niet van natte grond houdt.
Levensvoorwaarden
De levensduur van Lycosa varieert enorm en is afhankelijk van twee factoren:
- regelfrequentie: hoe vaker de spin werpt, hoe minder hij leeft;
- de mogelijkheid om in een seizoensgebonden winterslaap te vallen.
In de natuur leeft Lycosa singoriensis ongeveer 2 jaar. In gevangenschap heeft hij niet de mogelijkheid om te overwinteren en een tijdje in ontwikkeling te blijven. Hierdoor wordt de levensverwachting van geleedpotigen teruggebracht tot 1 jaar. Verkort ook de levensduur van een spin te vol leven. Hoe meer een geleedpotige eet, hoe sneller hij groeit en gedwongen wordt te vervellen. Gieten neemt te veel vitaliteit. Om te voorkomen dat zeer frequente veranderingen van de huid kunnen optreden, als u het dier half uitgehongerd houdt.
Tip!
Het is noodzakelijk om de spin 1 keer in 1,5 - 2 maanden te voeren.
Manier van leven
Omdat Lycosa nachtdieren zijn, is het bestuderen van hun gewoonten moeilijk. Lycosa singoriensis graven verticaal geplaatste nertsen en weven ze rond het web, met 2 doelen na:
- bescherming van muren tegen vallen;
- de oprichting van een alarmsysteem.
Dankzij het web op de wanden van het gat en het netwerk dat zich rondom het gat verspreidt, hoort de Zuid-Russische vogelspin van te voren de nadering van zowel gevaar als prooi.
In de winter, vóór de winterslaap, verdiept de Zuid-Russische tarantula het hol en sluit de ingang ervan af. Mag niet in winterslaap houden in een warme kamer.
eten
Lycosa singoriensis jaagt en springt van een nerts op de insecten die voorbij rennen. De hoofdmassa van wat deze spin eet, is gemaakt door kleine insecten. Inclusief landbouwongedierte. Maar de Zuid-Russische tarantula is niet vies van snacks en kleinere familieleden.
Tip!
Door een prooi aan te vallen of een gat te beschermen, is Lycosa singoriensis in staat om 10-15 cm verticaal omhoog te springen.
De chitine-schaal van gevangen prooivarantula doorboort met chelicerae en injecteert gif, waardoor de binnenkant van het slachtoffer wordt opgelost. Na 1-2 uur zuigt de spin de lunch eruit.
kwaadaardigheid
Krachtige cheaters van valsspelers zien er angstaanjagend uit vanwege het feit dat de spin zijn harde schilden van kevers moet doorboren. Het gif is ontworpen voor kleine insecten. Daarom doorboort Lycosa singoriensis gemakkelijk de menselijke huid, maar kan geen ernstige schade veroorzaken. De gevolgen van de aanval op de Zuid-Russische tarantula zijn vergelijkbaar met de beet van een bij of wesp:
- scherpe pijn op het moment van bijten;
- lokale zwelling;
- zeurende pijn op de plaats van de beet.
Soms wordt de huid geel.Geelheid duurt ongeveer 2 maanden.
reproduktie
Lycosa singoriensis huwelijkspellen beginnen in de late zomer. Nadat hij het vrouwtje heeft gevonden, beweegt het mannetje actief zijn voorpoten en trilt het de buik. Het vrouwtje, klaar om te paren, herhaalt de bewegingen van het mannetje en stelt voor om door te gaan naar actieve acties.
Op een briefje
Na het paren, kan een hongerig wijfje een snack met een partner hebben, zodat wordt het mannetje snel verwijderd.
Het bevruchte wijfje in de winter overwintert en kruipt in het voorjaar omhoog en stelt de buik bloot aan de zon. Opwarmen draagt bij aan de snelle rijping van eieren. Het vrouwtje legt eieren en weeft een cocon om hen heen, die zich dan hecht aan de spinklieren. Na het uitkomen doodt ze een cocon.
Tip!
Het vrouwtje verlaat de cocon nooit zonder toezicht en als hij wordt bedreigd, zijn de nakomelingen klaar om voor hem te vechten voor de dood.
Uit de wil klimmen de spinnen op de buik van de moeder en worden daar in verschillende lagen geplaatst. En het wijfje wordt als een Blackberry-spin. In de close-upfoto kun je zien welk "patroon" wordt gevormd door de spinnen die op de moeder zitten. Het totale aantal kalveren kan oplopen tot 100 stuks.
Bezig met laden ...
