Gemeenschappelijke mollen (Europees)

Wat voor soort leven leiden Europese of gewone mollen: waar ze leven, wat ze eten, hoe hun nakomelingen worden verbouwd en hoe ze verschillen van andere molensoorten, is informatie voor nieuwsgierige en geïnteresseerde mensen.

Biologische beschrijving

Gemeenschappelijke mollen (Latijnse naam Talpa europaea) zijn kleine zoogdieren, volgens de classificatie, behoren tot de orde van aardwormenmolefamilies. De afmetingen van het langwerpige lichaam, dat eindigt met een kleine staart, kan oplopen tot 11-16 cm, gewicht - 80-130 g.Mannen zijn meestal groter dan vrouwen.

Mollen zien eruit ongebruikelijk voor een ondergrondse bewoner. De voorpoten van moedervlekken zijn meer ontwikkeld en sterker dan de achterpoten, schopachtig met klauwen en worden gebruikt voor het maken van ondergrondse tunnels en het bouwen van gaten.

Tip!

In tegenstelling tot de knaagdieren, doof gewone mollen hebben geen voorste snijtanden voor het graven.

Het hoofd van de Europese mol heeft een kegelvorm met een langwerpige roze neus-zuignok. De ogen zijn erg klein, gesloten met bewegende oogleden, zonder de lens en het netvlies, waardoor het dier bijna niets ziet. Sommige soorten molshoop hebben geen gezichtsvermogen. vanwege overgroei van de huid. Externe oren zijn afwezig, maar hun gehoor is uitstekend, evenals de mogelijkheden van reuk en aanraking.

Het haar van een gewone mol is dik en kort en wordt in verschillende tinten aangetroffen: van donkergrijs, bruin tot zwart. Het groeit loodrecht op de huid, waardoor dieren gemakkelijk in nauwe ondergrondse ruimtes heen en weer kunnen bewegen. Rui vacht komt drie keer per jaar in de lente en de herfst. De staart is kort, de haren erop vullen de tactiele mogelijkheden van het dier aan en laten het in achterwaartse richting bewegen.

Mollen gewoon

Lifestyle en Habitat

Gemeenschappelijke mollen leiden een ondergrondse levensstijl, bijna constant bestrating hun weg, vanaf de eerste lente maanden tot het begin van koud weer. Op het bodemoppervlak is hun activiteit onmiddellijk merkbaar door het uiterlijk van de molecellen, waarvan de grootte afhangt van de broosheid en vochtigheid van de grond. Ze geven de voorkeur grond die gemakkelijk kan worden gegraven met hun poten.

Activiteit van deze grondverzetdieren Het duurt het hele jaar, alleen in de wintermaanden gaan ze dieper de grond in en leggen nieuwe doorgangen onder het bevriezingsniveau.

Interessant!

Wetenschappers schatten dat voor een nacht een mol kan een ondergrondse doorgang maken tot 50 meter lang, en de totale oppervlakte van de galerijen en gaten reikt tot 800 vierkante meter. m. Voor het fokken, ze graven broedkamers op een diepte van ongeveer 1,5-2 m.

Ondergrondse doorgangen in gewone mollen zijn een enorm systeem van meerlagige galerijen met een diameter van maximaal 5,5 cm, sommige zijn horizontaal, maar er zijn ook hellende afwijkingen die naar het nest leiden.

Molbewegingen zijn:

• oppervlakkig, diepte van 1-5 cm, wanneer het dier de aarde naar de zijkanten en omhoog duwt;
• diepe slagen van maximaal 50 cm worden gecreëerd wanneer de grond op het oppervlak wordt gegooid, waar molshopen worden verkregen.

Ook volgens hun doel, zijn de mollen gewone mollen verdeeld in:

• woonwijk die leidt naar een nest of naar water;
• voer gebruikt voor de jacht.

Het distributiegebied komt overeen met de naam: Europese landen. Er zijn verschillende ondersoorten van dergelijke dieren op het grondgebied van Rusland: Europees, Altai, Kaukasisch en klein. Gemeenschappelijke mollen wonen op bijna het gehele Europese grondgebied van Rusland, de Oeral en West-Siberië. Hun leefgebieden zijn open plekken en bosranden, uiterwaarden van rivieren en droge weiden.

Gewone moedervlekken zwemmen prachtig, zodat ze naar de overkant van de rivier kunnen gaan om te jagen. Maar op het oppervlak van de aarde zijn zeldzaam: vanwege korte benen alleen bewegen door kruipen, zodat de weg naar boven kan eindigen in de dood van de aanval van vijanden, waaronder vossen, uilen, marters en andere roofdieren.

Mole Food

Mol Dieet: regenwormen, insecten (chafers, vlinder, pissebedden, kevers) en hun larven. Bovendien kruipen de regenwormen zelf op de muskusachtige geur, die kenmerkend is voor de molpassages. De verzameling voedsel vindt plaats wanneer het dier onder een laag aarde beweegt. Als er te veel voedsel wordt gevonden, kan het dier het opzij leggen, waarbij het hoofd het slachtoffer bijt, het immobiliseert en vervolgens in een van de ondergrondse kamers legt.In de winter kan men door het opgraven van de hoogste mol aandelen vinden in de vorm van honderden wormen.

Tip!

Gewone moedervruchten eten 3-4 keer per dag en consumeren 20-30 g wormen of ander voedsel per keer. Na de volgende "lunch" wordt het dier verwijderd om uit te rusten in het nest, waar het oprolt tot een bal en 3-5 uur slaapt.Ze kunnen de honger slechts 14-17 uur verdragen en als ze geen voedsel vinden, sterven ze.

reproduktie

Een nest waarin een gewone mol nakomelingen legt of opheft, bevindt zich meestal onder de wortels van bomen, op de bodem van stronken of hummocks, onder gebouwen op een diepte van 1,5-2 m. De bodem is bedekt met droog gras of zacht mos. Gewoonlijk heeft zo'n gat meerdere in- en uitgangen tegelijk.

Mollen zijn solitaire zoogdieren, ze vormen alleen paren in de paartijd, wat in het vroege voorjaar gebeurt. Seksuele volwassenheid komt op de leeftijd van één. Het bevruchte vrouwtje bereidt speciaal haar nest voor.

Welpen worden geboren na 40 dagen zwangerschap helemaal kaal. Het aantal is meestal 5, maar het kan maximaal 8 zijn. Gedurende 30 dagen voeden ze zich alleen met moedermelk en groeien dan op en gaan hun eigen hol in. Als een van de welpen het nest niet wil verlaten, drijft de moeder hem weg en bijt zelfs, op zoek naar zorg in een onafhankelijk leven.

Interessant!

Volwassen mannetjes zijn zeer agressief van aard, ze kunnen de buren aanvallen en zelfs knabbelen, waarna ze kunnen eten, met vaardigheden als kannibalisme. Volwassen mannetjes zijn zeer agressief van aard, ze kunnen de buren aanvallen en zelfs knabbelen, waarna ze kunnen eten, met vaardigheden als kannibalisme. Bij het vangen van een mol het is heel moeilijk om hem in de handen van een persoon te houden, bovendien, het dier bijt en krabt, daarom is het alleen mogelijk om hem met handschoenen te vangen door een persoon. Het is erg moeilijk om hem in handen te houden, en het dier bijt en krabt, daarom kun je hem alleen met handschoenen vangen.

Molentypen en hun verschillen

Mol soorten

Andere soorten gewone moedervlekken zijn te vinden op het grondgebied van Rusland:

• Siberische of Altai-mol (Talpa-altaica) - verschilt van een kortere staart en de aanwezigheid van kleine tanden, hun ogen zijn open, maar ze verschillen slecht tussen dikke vachten. De vacht bestaat uit lange haren 8-12 mm. Lichaamsgrootte: 13-19 cm, bij vrouwtjes tot 17 cm., Vachtkleur: donkergrijs of zwartbruin, er zijn dieren met vlekken of met witgeel haar. Het leeft in bergachtige gebieden in het zuiden van Siberië. Bij dit type zwangerschap bij vrouwen duurt het tot 270 dagen vanwege de latente periode.Levensduur 5 jaar.
• Klein of blind (Talpa caeca) - is de kleinste mol, het lichaam in lengte bereikt 8-12 cm. De vacht is meestal zwartbruin of zwart. Bewoont de landtong van de Kaukasus, Turkije en in het noorden van Iran. Het dieet bestaat uit insecten en larven van kevers, er zijn bijna geen wormen. De geboorte van baby's vindt plaats in februari-maart, in een nest van 1-5 jongen.
• De Kaukasische mol (Talpa caucasica) heeft afmetingen van 10-14 cm, gewicht tot 95 g. Taurus is bedekt met zwart fluwelen vacht, grote tanden. Het bevindt zich in het Kaukasusgebergte en Turkije. Het voedt zich ook met regenwormen. Het broedt 2 keer per jaar, in een nest van 2-4 baby's.

Voordeel en schade

De belangrijkste voordelen van moedervlekken zijn het eten van schadelijke insecten en het losmaken van de bodem, die goed is verrijkt met organisch materiaal.

De belangrijkste voordelen van moedervlekken zijn het eten van schadelijke insecten en het losmaken van de bodem, die goed is verrijkt met organisch materiaal.
In de landbouw en in tuinpercelen veroorzaken gewone mollen veel schade als gevolg van schade aan de wortels van gezonde gewassen en de vernietiging van een groot aantal regenwormen. Tuinders en tuinders bijna het hele seizoen worstelen met ondergrondse, op aarde bewegende dieren met de hulp van folk- en winkelhulpmiddelen.